Dit project vond ik wel interessant, maar ik vond het wel een moeilijk project. Heel lang snapte ik eigenlijk niet wat nou precies de bedoeling was. Het projectboekje vond ik ook een beetje ingewikkeld. Maar op een gegeven moment had ik het door. Toen vond ik het wel interessant en actueel. Je moest namelijk een nieuw soort infrastructuur ontwerpen die goed was voor het milieu.
Wij hadden een idee met drukplaten op autowegen. Elke keer als een auto over een drukplaat van ongeveer 2 meter lang rijdt, gaat deze plaat een paar millimeter naar beneden. Aan de weg vast zit een magneet, en in een gat onder de weg was een spoel. Elke keer als die plaat dan een beetje naar beneden ging, wekte dat elektriciteit op door de magneet die steeds weer een heel klein stukje in de spoel ging. Hier zijn 2 foto's van ons prototype;
Bij dit project gingen we ook voor het eerst scrummen. Dit houd in dat je elke opdracht op een aparte post-it schrijft, en dan die post-its steeds verplaatst van to do, naar busy en uiteindelijk naar done. Ik vond dit wel goed werken, maar ik zou er zelf niet voor kiezen bij een project. Dit komt omdat ik vaak vergeet de post-it te verschuiven en dan gaat het overzicht juist weg. En bovendien vielen er bij ons vaak ook post-its vanaf. Ik zou zelf ideaal vinden als je bij een project eigenljk zou scrummen zonder post-its, dus wel de taken onderverdelen maar als deze afgerond zijn markeren op het papier. Zo zou ik het meeste overzicht houden in een project. Dit was trouwens ook voor het eerst dat we echt gingen plannen, en dat vond ik wel fijn en een rustig idee geven.